Sun'iy intellekt javobi:
Urugʻ-qabila dinlari — bu qadimiy jamiyatlarda shakllangan diniy e'tiqodlar va amaliyotlarning umumiy nomi bo‘lib, ularni asosan urug‘lar va qabilalar darajasida yashovchi odamlar qabul qilgan. Ushbu dinlar xalqning ijtimoiy hayoti, tabiat bilan munosabati, axloqi va dunyoqarashini belgilab bergan.
Urug‘-qabila dinlarining xususiyatlari:
Totemizm: Ko‘pchilik urug‘ va qabilalar o‘zlarini tabiatdagi biror hayvon, o‘simlik yoki tabiat hodisasi bilan bog‘lab, unga hurmat ko‘rsatishadi. Bunday ob’yektlar urug‘ yoki qabilaning totemi hisoblanadi.
Ancestralizm (Ajdodlarga sig‘inish): Odamlar o‘z ajdodlarini hurmat qilishadi, ularning ruhi urug‘-qabila hayotini himoya qiluvchi va boshqaruvchi kuch sifatida e'tirof etiladi. Ajdodlarga sig‘inish ko‘plab qabila dinlarining asosiy elementidir.
Tabiatga sig‘inish: Urug‘-qabila dinlari tabiat hodisalarini muqaddas deb biladi, suv, yer, quyosh, oy, daraxtlar va tog‘lar kabi elementlarga ibodat qilinadi.
Animizm: Tabiatdagi barcha narsalarda, hatto tosh, suv va havo kabi jonli bo‘lmagan narsalarda ham ruhlar mavjudligiga ishonch.
Mifologiya: Qabila hayotini va dunyoni tushuntirish uchun keng tarqalgan rivoyatlar, afsonalar va qissalar mavjud bo‘lib, ular diniy amaliyot va urf-odatlarni shakllantiradi.
Ritual va marosimlar: Har xil qishloq va urug‘da mavsumiy bayramlar, urush, tabiiy ofatlar oldida o'tkaziladigan marosimlar mavjud bo‘lib, ularning asosiy vazifasi jamiyatni birlashtirish va tabiat bilan uyg‘unlikni saqlashdir.
Urug‘-qabila dinlariga misollar:
Xulosa: Urug‘-qabila dinlari insoniyat diniy fikrining ilk bosqichlari bo‘lib, ular tabiat va jamiyat bilan bevosita hisoblashgan. Ular keyinchalik rivojlangan dinlarning — masalan, politeistik va monoteistik dinlarning shakllanishiga ta’sir ko‘rsatgan. Bugungi kunda ular ko‘pincha antropologik va etnologik tadqiqotlarda o‘rganiladi va ba'zi qabilalarda ayni saqlanib qolgan.