Jibuti adabiyoti

Jibuti adabiyoti qadimdan sheʼriyat anʼanalariga ega. Bir necha yaxshi ishlab chiqilgan Somali versifikatsiya shakllariga gabay, jifto, gerar, wiglo, buranbur, bi’rade, afarei va gurau kiradi. Gabay (epik sheʼr) eng murakkab uzunlik va metrga ega, koʻpincha 100 misradan oshadi. Yosh shoirning shunday misra yoza olishi sheʼriyatning yutug‘i, sheʼriyatning cho‘qqisi sanaladi. Hikoyachilar va qorilar (hafidayaal) guruhlari anʼanaviy ravishda yaxshi rivojlangan sanʼat turini targʻib qilishgan. Sheʼrlar bir nechta asosiy mavzular atrofida, jumladan, barodik (elegiya), aman (maqtov), jaail (romantika), gukhadin (diatribe), digasho (gʻulgʻayish) va gubabo (rahbarlik). Barorodik muntazam ravishda taniqli shoir yoki arbobning oʻlimiga bagʻishlangan. Afar xalqi o‘ziga xos jangchi-shoir va folbin bo‘lgan jinnilar bilan yaxshi tanish, xalq ertaklarining boy og‘zaki ijodiga ega. Ular, shuningdek, jangovar qoʻshiqlarning keng repertuariga ega.

Bundan tashqari, Jibuti islom adabiyotining uzoq anʼanalariga ega. Bunday tarixiy asarlar orasida eng mashhuri o‘rta asrlarga oid „Futuh al-Xabash Shihob al-Din“ asari bo‘lib, unda XVI asrda Adal sultonligi qo‘shinlari Habashistonni bosib olgani haqida hikoya qilinadi. So‘nggi yillarda qator siyosatchilar va ziyolilar ham mamlakat haqida xotiralar yoki mulohazalar yozdilar.

Adabiyotlar

Mumendan:

Havolalar

Jibuti adabiyoti

Manbalar

uz.wikipedia.org