Ijtimoiy zaiflik
Keng maʼnoda
ijtimoiy zaiflik koʻplab stresslar va zarbalarga, jumladan, suiisteʼmollik, ijtimoiy chetlanish va tabiiy xavflarga nisbatan zaiflikning bir oʻlchovidir. Ijtimoiy zaiflik odamlarning, tashkilotlarning va jamiyatlarning oʻzlari duchor boʻlgan bir nechta stress omillarining salbiy taʼsiriga dosh bera olmasligini anglatadi. Bu taʼsirlar qisman oʻzaro ijtimoiy taʼsirlar, institutlar va madaniy qadriyatlar tizimiga xos xususiyatlar bilan chambarchas bogʻliq.
Bunday holat sodir boʻlganda ayon boʻlganligi sababli, ijtimoiy zaiflik boʻyicha koʻplab tadqiqotlar xavflarni boshqarish boʻyicha yaratilgan adabiyotlarda topilgan.
Tanqid
Baʼzi mualliflar ijtimoiy zaiflik konseptsiyasini noqulay sharoitlarga olib keladigan ijtimoiy, siyosiy va iqtisodiy jarayonlar va tuzilmalarga ortiqcha urgʻu berish uchun tanqid qiladilar. Bunday nuqtai nazarga xos boʻlgan narsa odamlarni passiv qurbonlar sifatida tushunish tendensiyasidir (Hewitt 1997) va halokatli hodisalarning sub’ektiv va sub’ektiv talqini va idrokini eʼtiborsiz qoldirishdir. Bankoff kontseptsiyaning asosini tanqid qiladi, chunki uning fikricha, u gʻarb mamlakatlari akademik muhitida ishlab chiqilgan va shakllangan bilimlar tizimi tomonidan shakllantirilgan va shuning uchun muqarrar ravishda ushbu madaniyat qadriyatlari va tamoyillarini ifodalaydi. Bankoffning soʻzlariga koʻra, ushbu kontseptsiya asosidagi yakuniy maqsad, aralashuv va aralashuvni yanada oqlash uchun dunyoning katta qismlarini xavfli va dushman sifatida tasvirlashdir (Bankoff 2003).
Manbalar
uz.wikipedia.org