Hibati

Hibati (talaffuzning yana bir varianti — hibachi) — isitish va ovqat pishirish uchun anʼanaviy koʻchma yapon pechkasi, anʼanaviy ravishda xonaning markazida joylashgan.

Xususiyatlari

Rivojlanishining dastlabki bosqichida (794—1185-yillar) shunchaki xonaning markaziga joylashtirilgan choʻgʻlanib turgan koʻmir solingan xurmacha boʻlgan. Idishning pastki qismiga qum sepilgan, ustiga issiq koʻmirlar solingan, tepasiga metall panjara qoʻyilgan va unda ovqat pishirilgan. Takomillashtirilgan va koʻproq funksiyali hibati turi XIX asrning oxirida shakllantirilgan.

Zamonaviy Rossiya hududida hibatilar Saxalin (Karafuto) va Kuril yapon kolonistlari, shuningdek, Uzoq Sharqdagi koreyslar orasida mashhur boʻlgan. Rus koʻchmanchilari, qolaversa, bunday isitish usulini ibtidoiy deb hisoblashgan: Yaponiya namunasidagi koʻchma pechlar nisbatan kam issiqlik bergan, buning natijasida atrofdagi binolarning harorati juda past boʻlgan va ruslar, shu jumladan rus-yapon urushining rus asirlarining tavsiflariga koʻra, sovuqdan jiddiy azob chekkan. Yaponlar odatda salqin xonalarda uxlashni afzal koʻradi va kamdan-kam hollarda yotoqxonalarni isitadi, shu jumladan, tejash sabablariga koʻra. Bundan tashqari, hibatilarning kichik hajmi ovqatni kichik porsiyalar bilan tayyorlash imkonini beradi.

Hibatini koʻpincha sitirin va teppanyaki bilan adashtirishgani.

Manbalar

uz.wikipedia.org