Elektromiografiya
Elektromiografiya (EMG, ENMG, miografiya, elektroneuromiografiya) — (mio — mushaklar va … grafo — yozaman), biotoklarni oʻrganish, mushaklarning elektr faolligini qayd etish usuli. (qarang. Elektrofiziologiya) Biotoklar — mushak tolalarini qoʻzgʻatish paytida odamlar va hayvonlarning skelet mushaklarida paydo boʻladigan potentsiallar.
1907-yilda nemis olimi G. Piper birinchi boʻlib odamga nisbatan elektromiografiya usulini qoʻllagan.
Tadqiqot quyidagilar yordamida amalga oshiriladi:
Elektromiogramma (EMG) — bu fotografik plyonkada, qogʻozda siyohli osilosgraf yordamida yoki magnit tashuvchilarda qayd etilgan egri chiziqlar.
Mushaklarning potentsial tebranishlarining amplitudasi odatda, bir necha millivoltdan oshmaydi. Ularning davomiyligi esa 20-25 ms.
Tadqiqot yoʻnalishlari
Qoʻllash
Elektromiyografiya tibbiyotda diagnostika usuli sifatida
EMG texnikalarining tasnifi
Nerv oʻtkazuvchanligini oʻrganish
Motor oʻtkazuvchanligini oʻrganish
Sensor oʻtkazuvchanligini tadqiq qilish
F - toʻlqini tadqiqoti
H - refleksni oʻrganish
Dyuym (sekin harakat)
motorni dyuym
teginish
Qiyosiy usullar
Toʻqnashuv usuli
Dvigatel tolasi toʻqnashuvi
Sezgi tolalarida toʻqnashuv
Nerv-mushak kasalliklari
Past chastotali stimulyatsiya
Yuqori chastotali stimulyatsiya (tetanizatsiya)
Farmakologik testlar
stress testlari
Elektromiyografiya
Spontan faoliyatni oʻrganish
PDE oʻrganish
Interferentsiya naqshini oʻrganish
QEMG
bitta mushak tolasining faoliyati
Makro EMG
Boshqa usullar
Tremorni oʻrganish
Miltillash refleksini oʻrganish
T-refleks
Bulbo-kavernoz refleks
Pudendal asabni tekshirish
anal refleks
Nosiseptiv refleksni oʻrganish
magnit stimulyatsiya
Piramidani oʻtkazish vaqtini oʻrganish
Dvigatel korteksining qoʻzgʻaluvchanligini oʻrganish
Sukunat davrini oʻrganish
Juftlangan stimulyatsiyani oʻtkazish
Transkallozal inhibisyonni oʻrganish
Elektromiyografiya usullari koʻpincha bemorning mushaklariga oʻrnatilgan sirt elektrodlari tomonidan qayd etilgan „global EMG“ deb ataladigan narsalarni oʻz ichiga oladi. Biroq, uni qoʻllash koʻpincha bunday tadqiqot natijalariga koʻplab sub’ektiv omillarning taʼsiri tufayli notoʻgʻri tashxis qoʻyishga olib keladi:
1. Bemorning mushakni siqish istagi
2. Bemorda boshqa kasalliklar (sharoitlar) mavjudligi
3. Elektrodlar orasidagi masofa
4. Mushak tolalariga nisbatan elektrodlarning yoʻnalishi
5. Elektrodlar ostidagi qarshilik
6. Mushaklarga nisbatan elektrodni joylashtirishning aniqligi
7. Ushbu guruhning boshqa mushaklarining qisqarishiga taʼsiri
Manbalar
uz.wikipedia.org