Afgʻonistondagi urush tarixi (2001—2021)
Ushbu maqolada Afgʻonistondagi urush (2001—2021) tarixi tahlil qilingan.
1978—2001: Muqaddima
2001-yil Afgʻonistonda 20 yildan ortiq davom etgan urush boshlandi. Afgʻoniston Kommunistik Xalq Demokratik partiyasi (AXDP) 1978-yilda hokimiyatni qoʻlga kiritgach yuritgan siyosati xalq qoʻzgʻolonini keltirib chiqardi. AXDP zaifligini sezgan Sovet Ittifoqi 1979-yilda rejimni qoʻllab-quvvatlash uchun harbiy aralashuvni amalga oshirdi. Sovet Ittifoqining Afgʻonistonga kirishi uning Sovuq urush davridagi raqiblarini, ayniqsa AQSh va Saudiya Arabistonini Sovetlar qoʻllab-quvvatlagan AXDPga qarshi kurashayotgan isyonchilarni qoʻllab-quvvatlashga undadi. Dunyoviy va sotsialistik hukumat shaharlarni nazorat qilgan boʻlsa-da, dinga asoslangan mujohidlar qishloqlarning koʻp qismida hukmronlik qilishgan. Mujohidlarning eng muhim qoʻmondoni Ahmadshoh Mas’ud boʻlib, u yaxshi tashkil etilgan tojik qoʻshinlarini boshqargan. Amerika Markaziy razvedka boshqarmasi (CIA) mujohidlarga xorijdan yordam berish uchun Pokistonning Xizmatlararo razvedkasi (ISI) bilan yaqindan hamkorlik qilgan. Urush, shuningdek, „Afgʻon arablari“ deb nomlanuvchi arab koʻngillilarini, jumladan Usoma bin Lodinni ham jalb qildi.
1989-yil fevral oyida Sovet qoʻshinlari Afgʻonistondan olib chiqilgach, 1992-yilda AXDP rejimi quladi. Vujudga kelgan xaos holatida mujohidlar rahbarlari 1992-yildan 1996-yilgacha boʻlgan fuqarolar urushida hukmronlik uchun kurashdilar. Bu vaqtga kelib bin Laden mamlakatni tark etgan edi. Qoʻshma Shtatlarning Afgʻonistonga nisbatan qiziqishi ham pasaydi. 1994-yilda Mulla Umar ismli pushtun mujohidi Qandahorda Tolibon harakatiga asos soldi. Uning izdoshlari diniy talabalar boʻlib, islom qonunlariga qatʼiy rioya qilish orqali qoʻmondonlar boshqaruviga barham berishga harakat qilishgan. 1994-yil oxiriga kelib Tolibon butun Qandahor viloyatini egallab oldi.
Tolibon amirligi vs. Shimoliy ittifoq (1996—2001)
1996-yilda Pokistonning harbiy va Saudiya Arabistonining moliyaviy koʻmagiga tayangan Tolibon Kobulni egallab, Afgʻoniston Islom Amirligiga asos soldi. Ular oʻz nazorati ostidagi hududlarda islom dinining fundamental talqinini joriy qildilar: ayollarning uydan tashqarida ishlashlari yoki maktabda oʻqishlarini taqiqlovchi farmonlar chiqardilar va ulardan roʻmol oʻrash hamda yolgʻiz qolish boʻyicha qatʼiy qoidalarga rioya qilishni talab qildilar.
Tolibon Kobulni egallab olgandan soʻng Mas’ud shimoldagi oʻzi tugʻilib oʻsgan Panjshir vodiysiga chekindi va Tolibonga qarshi „Birlashgan front“ yoki „Shimoliy ittifoq“ deb nomlangan qarshilik harakatini tuzdi. Birlashgan frontga Masʼudning tojik kuchlaridan tashqari sobiq XDP generali Abdul Rashid Doʻstum va hazora fraksiyalariga oid oʻzbeklar ham bor edi. Shimoliy ittifoq Rossiya, Eron va Hindistondan turli darajada yordam oldi. Tolibon kabi Mas’ud ham giyohvand moddalar savdosi orqali pul yigʻgan. 2001-yilga kelib, Tolibon mamlakatning 80 foizini nazorat ostiga oldi. Shimoliy Alyans esa mamlakatning shimoli-sharqiy qismi bilan cheklanib qoldi.
Al-Qoida
AQSHdagi 11-sentabr komissiyasi Tolibon davrida Al-Qoida Afgʻonistondan jangchilarni oʻrgatish va taʼlim berish, qurol import qilish, boshqa jihodchilar bilan muvofiqlashtirish hamda terroristik harakatlarni rejalashtirish uchun joy sifatida foydalanishi mumkinligini aniqladi. Al-Qoida Afgʻonistonda oʻz lagerlarini saqlab qolgan holda boshqa tashkilotlarning oʻquv lagerlarini ham qoʻllab-quvvatlagan. 11-sentabrdan oldin taxminan 10-20 ming kishi ushbu obʼektlarda tayyorgarlikdan oʻtgan. Ularning aksariyati Tolibon safiga Birlashgan frontga qarshi jang qilish uchun yuborilgan. Al-Qoida safiga kamroq odam qabul qilingan.
1998-yil avgustida AQSh elchixonasidagi portlashlar bin Laden bilan bogʻlanganidan soʻng Prezident Bill Klinton Afgʻonistondagi jangarilar oʻquv lagerlariga raketa zarbalari berishni buyurdi. AQSh rasmiylari Tolibonni bin Lodinni taslim qilishga majburlashdi. 1999-yilda xalqaro hamjamiyat Tolibonga qarshi sanksiyalar kiritib, bin Lodinni taslim boʻlishga chaqirgan. Tolibon bu talablarni qayta-qayta rad etgan. Markaziy razvedka boshqarmasi (CIA) Maxsus faoliyat boʻlimining harbiylashtirilgan guruhlari Afgʻonistonda 1990-yillarda Usama bin Lodinni topish va oʻldirish yoki qoʻlga olish boʻyicha yashirin operatsiyalarda faol ishtirok etgan. Bu guruhlar bir nechta operatsiyalarni rejalashtirgan, ammo prezident Klintondan davom etish haqidagi buyruqni olmagan. Ularning saʼy-harakatlari tufayli 2001-yilgi bosqinda muhim boʻlgan afg'on rahbarlari bilan munosabatlar oʻrnatilgan.
AQShning Afgʻonistonga nisbatan siyosatidagi oʻzgarishlar
Klinton maʼmuriyatining dastlabki yillarida AQShning Afgʻonistonga nisbatan aniq siyosati mavjud emas edi. Biroq 1998-yilda Al-Qoida AQSh elchixonasidagi portlashlarni uyushtirishi prezident Klintonni Afgʻonistondagi jangarilar oʻquv lagerlariga raketa zarbalari uchun buyruq berishga undagan. Bin Lodin portlashlarga aloqadorlikda ayblangan. 1999-yilda AQSh va Birlashgan Millatlar Tashkiloti Birlashgan Millatlar Tashkiloti Xavfsizlik Kengashining 1267-sonli rezolyutsiyasida Tolibonga qarshi sanktsiyalar kiritdi. Ushbu rezolyutsiya Tolibondan bin Lodinni AQShda sud qilish uchun taslim boʻlishi va Afgʻonistondagi barcha terrorchilar bazalarini yopishni talab qildi. Oʻsha paytda Markaziy razvedka boshqarmasi bilan birgalikda bin Ladenni qidirish Masʼud va AQSh oʻrtasidagi yagona hamkorlik boʻlgan. AQSh Masʼudning Tolibonga qarshi kurashiga hech qanday yordam bermadi.
2001-yil sentabr oyi boshida AQSh siyosatida oʻzgarishlar amalga oshirildi. Bush maʼmuriyati Masudni qoʻllab-quvvatlashni boshlash rejasiga kelishib oldi. 10-sentabr kuni boʻlib oʻtgan milliy xavfsizlik boʻyicha yuqori amaldorlar yigʻilishida Tolibonga bin Laden va boshqa „Al-Qoida“ faollarini topshirish boʻyicha ultimatum qoʻyilishi kelishib olindi. Agar Tolibon rad javobini bersa, Qoʻshma Shtatlar Tolibonga qarshi guruhlarga Tolibonni agʻdarishga urinish uchun yashirin harbiy yordam beradigan boʻldi.
11-sentyabr hujumlari
2001-yil 11-sentabr kuni ertalab jami 19 nafar arab erkak, shulardan 15 nafari Saudiya Arabistonidan boʻlgan — Qoʻshma Shtatlarda toʻrtta muvofiqlashtirilgan hujum uyushtirdi. Hujumchilar Nyu York shahridagi Jahon savdo markazining egizak minoralariga ikkita samolyotni qasddan urib, bortdagi barchani va binolardagi 2000 dan ortiq odamni oʻldirgan. Ikkala bino ham halokat natijasida koʻrilgan zarar tufayli ikki soat ichida qulab tushdi, yaqin atrofdagi binolarni vayron qilib, boshqalarga zarar yetkazdi. Hujumchilar uchinchi samolyotni Virjiniya shtatining Arlington shahrida, Vashington yaqinidagi Pentagonga yoʻnaltirgan. Toʻrtinchi samolyot Pennsilvaniya tarkibidagi qishloq Shanksville yaqinidagi dalaga qulab tushdi. Samolyot yoʻlovchilari va ekipaj aʼzolari Oq uy yoki AQSh Kapitoliysini nishonga olib, Vashington tomon yoʻnaltirilgan samolyotda nazoratni qayta qoʻlga olishga urinib koʻrgan edilar. Samolyot bortidagi hech kim omon qolmagan. 2009-yilda eʼlon qilingan maʼlumotga koʻra, oʻt oʻchiruvchilar va politsiyachilarni ham oʻz ichiga olgan holda qurbonlar soni 836 kishini tashkil etgan. Umumiy olgandagi jami qurbonlar 19 nafar hujumchini ham oʻz ichiga olgan holda 2,996 kishini tashkil etgan.
Hujumlarni Usama bin Lodin uyushtirgani uchun AQShning uni javobgarlikka tortish istagi bosqinga sabab boʻldi. Tarixchi Karter Malkasianning yozishicha, „tarixda kamdan-kam hollarda bir kishi yolgʻiz oʻzi urushni qoʻzgʻatgan“. Bin Laden muvaffaqiyatli ravishda AQShni Sovetlarga qarshi urushga oʻxshash kengaytirilgan harbiy harakatlarga jalb qila oldi. Tolibon 11-sentyabr xurujlarini ochiqcha qoralab chiqdi. Ular, shuningdek, AQShning urushga kirish imkoniyatini juda past baholadilar. Qoʻshma Shtatlar Tolibon va Al-Qoida deyarli bir-biridan ajralmas, degan fikrda yanglishgan edi. Chunki ularning maqsadlari va yetakchilari bir-biridan farq qilgan.
Diplomatik va siyosiy harakatlar
.mw-parser-output .templatequote{overflow:hidden;margin:1em 0;padding:0 40px}.mw-parser-output .templatequote .templatequotecite{line-height:1.5em;text-align:left;padding-left:1.6em;margin-top:0}Biz terrorizmni qoʻllaydigan yoki ularga xavfsiz boshpana beradigan davlatlarni ta'qib qilamiz. Har bir xalq, har bir mintaqa endi qaror qabul qilishi kerak. Yo biz bilan, yoki siz terrorchilar bilan birga boʻlasiz. Shu kundan boshlab, terrorizmni qo'llab-quvvatlashda davom etayotgan har qanday davlat AQSh tomonidan dushman sifatida qabul qilinadi.
- President George W. Bushning Kongress palatalarining qoʻshma sessiyasidagi nutqidan. 20-sentabr 2001-yil[37].
11-sentabr xurujlaridan soʻng darhol Prezident Bush va Amerika Qoʻshma Shtatlari Milliy Xavfsizlik Kengashi Al-Qoida va Afgʻonistonga qarshi harbiy choralar koʻrish kerakligi haqida kelishib oldilar. Biroq, Bush birinchi boʻlib Tolibonga ultimatum qoʻyishga qaror qildi va qarorni 12-sentabrda yakka tartibda eʼlon qildi. Mulla Umar Usama bin Lodinning Qoʻshma Shtatlarga hujum qilish qarori haqida xabardor boʻlmagan edi. Tolibon Afgʻoniston tomonidan bunday hujumlarni taqiqladi va qoraladi. Umar, shuningdek, bin Ladenni uchinchi davlatga topshirishga rozi boʻldi. Ammo Qoʻshma Shtatlar uni toʻgʻridan-toʻgʻri ekstraditsiya qilishni talab qildi.
Markaziy razvedka boshqarmasi Tolibon bilan muzokaralarni 15-sentabrda boshlagan. Bush esa 20-sentabrdagi ultimatumini 2001-yildagi Harbiy kuchlardan foydalanishga ruxsatnoma, Kongress akti asosida eʼlon qilgan edi. Oʻsha kuni Kobulda diniy rahnamolar yigʻilib, agar AQSh bostirib kirsa, ular chekinmagunicha jihod qilish farz degan qarorga keldi. Kengash, shuningdek, bin Ladenni taslim qilish kerak degan qarorga keldi. Ayni paytda Umar „Usamani topshirish biz uchun faqat sharmandalik, islomiy fikr va eʼtiqod uchun esa zaiflik“, degan qarorga kelib, AQSh bin Lodinni taslim qilganidan keyin ham ultimatumni ham, ultimatumni rad etib, talablarini ham qoʻyishda davom etadi deb hisobladi. U bin Ladenning aybsizligini taʼkidlab, u mehmon ekanligi va bay’at qasamyodi tufayli uning himoyasida ekanligini daʼvo qildi. Bu qaror Tolibonning qolgan qismi tomonidan maʼqullandi. Tolibonlar ichida Al-Qoidaga hamdardlik mavjud edi.
Abdul Salam Zaifning taʼkidlashicha, Umar AQShning hujum qilish ehtimolini „10 foizdan kam“ deb hisoblagan. U zudlik bilan bostirib kirish haqidagi ogohlantirishlar tufayli Qandahorda qoldi. Abu Valid al-Masriyning soʻzlariga koʻra, bin Lodin Qoʻshma Shtatlarni Sovet-Afgʻon urushidagi kabi usullar yordamida magʻlub etish mumkin deb oʻylagan. Ultimatumdan tashqari amerikaliklar tomonidan yuqori darajadagi diplomatik muzokara ochilmadi Jamoatchilik fikriga koʻra, amerikaliklarning 67 foizi quruqlikdagi qoʻshinlar bilan harbiy harakatlarni qoʻllab-quvvatlagan. Bush Vazirlar Mahkamasida harbiy harakatlarni ilgari surdi va nihoyat, 5-oktabrda buni amalga oshirishga qaror qilindi. Harbiy harakatlar 7-oktabrda havo hujumlari bilan boshlandi. Buning ortidan Tolibon Umar va bin Lodin uchun yigʻilish oʻtkazdi.
Bosqin rejasi
Urushning dasrtlabki rejasi Markaziy razvedka boshqarmasi direktori Jorj Tenet tomonidan 11-sentabr voqealaridan ikki kun oʻtib, Markaziy razvedka boshqarmasining harbiylashtirilgan kuchlari hamda AQSh armiyasining maxsus kuchlari Shimoliy alyans bilan birgalikda havo hujumlari koʻmagida Tolibon va Al-Qoidaga hujum qilishni nazarda tutgan holda tuzilgan edi. Bush quruqlikdagi qoʻshinlar ham boʻlishini xohladi. Chunki asosan havo kampaniyasi zaiflikdan dalolat berardi. Markaziy qoʻmondonlikning (CENTCOM) oʻsha paytdagi qoʻmondoni general Tommi Franks Prezident Bush va Mudofaa vaziri Donald Ramsfeldga AQSh Afgʻonistonga 60 000 askardan iborat cheklangan kuchlardan foydalangan holda bostirib kirishni taklif qildi. Bunda oldin olti oylik tayyorgarlikdan oʻtgan kuchlar nazarda tutildi.
Ramsfeld va Bush 1979-yildan beri Sovetlar va 1842-yilda inglizlar bilan sodir boʻlgani kabi Afgʻonistonga odatiy bosqin ham magʻlub boʻlishi mumkin, deb qoʻrqishdi. Ramsfeld Franksning rejasini rad etib, „Men hozir yerda erkaklar boʻlishini xohlayman!“ dedi. Ertasi kuni Franks AQSh maxsus kuchlaridan foydalanish rejasini olib keldi. 2001-yil 26-sentabrda, 11-sentabr hujumidan oʻn besh kun oʻtib, AQSh Markaziy razvedka boshqarmasining Gari Shroen boshchiligidagi Maxsus Faoliyat boʻlimi aʼzolarini „Jawbreaker“ guruhi tarkibida Afgʻonistonga yashirincha kiritib, Shimoliy Afgʻoniston bilan aloqalar guruhini tuzdi. Ular Kobul shimolidagi Panjshir vodiysida Shimoliy Alyans bilan aloqaga chiqishdi.
2001-yil: AQShning Afgʻonistonga bostirib kirishi
Harbiy harakatlar boshlanishi
AQSh 2001-yil 7-oktabrda Buyuk Britaniya koʻmagida „Bardosh erkinlik“ operatsiyasini rasman boshladi. Keyinchalik bu ikkisiga boshqa davlatlar ham qoʻshildi. Dastlabki amaliyotlar ikki hafta davom etgan aerodromlar, radarlar, Mulla Umarning uyi, shuningdek, zenit va aloqa tizimlariga qarshi havo hujumlari edi.
Markaziy razvedka boshqarmasining birinchi guruhi 26-sentabr kuni yetib kelgan edi. Oktabr oyida 12 kishilik maxsus kuchlar guruhlari Markaziy razvedka boshqarmasi va Shimoliy alyans bilan hamkorlik qilish uchun Afgʻonistonga kela boshladi. Alyansda 15-20 ming jangchi, Tolibonda esa 45 mingga yaqin jangchi, shuningdek, 2700 nafar chet ellik jangarilar bor edi. Urushning birinchi haftalarida Pokistondan yana 10 000 koʻngilli kelgan boʻlishi mumkinligi taxmin qilinadi. Kobulga hujum qilish oʻrniga tojiklarning hokimiyatni qoʻlga kiritishi va Ittifoqni parchalashiga yoʻl qoʻymaslik uchun asosiy eʼtiborMozori Sharifga qaratildi. Bu Oʻrta Osiyo respublikalariga taʼminot liniyasini ochishga ham imkon berardi. Shimolda 10 000 ga yaqin Tolibon jangarilari bor edi. Ularni Umar yuborgan bir necha yuz xorijiy askardan iborat „brigada“ hamda yuzlab pokistonlik ISI xodimlari qoʻllab-quvvatlagan. Ular Atta Muhammad Nur tojiklari, Muhammad Mohaqiq hazoralari va Abdul Rashid Doʻstum oʻzbeklariga boʻlingan 7000 Shimoliy Alyans jangchilari bilan toʻqnash keldi.
Tolibon magʻlubiyati
Quruqlikdagi janglar 21-oktabrda boshlandi. Havo va quruqlik hujumlari Tolibon qarshiligini sindirdi va Mulla Umar Mozori Sharifdan chekinishga buyruq berganidan soʻng front shimolning 12 viloyati boʻylab magʻlubiyatga uchradi. Faqat Qunduzda pushtunlardan iborat yirik kuchlar qoldi. Umar oʻz kuchlariga Kobul va janubni mudofaa qilishni buyurdi. Biroq jangovar saflar va rahbariyat orasida vahima tarqaldi. 12-noyabr kuni ular Jalolobod va Qandahorda qarshiliklarni davom ettirish uchun poytaxtni tark etishdi. Muhammad Fahim shaharni egallab oldi va Burhoniddin Rabboniy oʻzini yangi prezident deb eʼlon qildi. Lekin uning hokimiyati xalqaro va afgʻon hamjamiyatlari tomonidan tan olinmadi.
Kobul qulagandan soʻng, Tolibon qoʻshinlari hamma joyda qurollarini tashlay boshladilar. Mulla Umar Qandahordan tashqaridagi viloyat markazlari qoʻmondonlariga taslim boʻlishga ruxsat berdi. Al-Qoida va Tolibonning qoʻlga olinmagan aksariyat aʼzolari qoʻshni Pokistonga qochib ketgan yoki qishloq va uzoq togʻli hududlarga chekingan edi. Qunduzda 5000 ga yaqin Tolibon va ularning pokistonlik tarafdorlari qolgan edi. Qunduz havo korridori ulardan 2000 nafari qochishiga imkon bergan, qolganlari esa erkin oʻtish yoʻlagi evaziga taslim boʻlgan. Biroq, Dasht-i-Leyli qirgʻinida 250 dan 2000 gacha Tolibon mahbuslari Junbish-i Milliy askarlari tomonidan olib ketilayotganda metall yuk konteynerlarida otib oʻldirilgan yoki boʻgʻilib oʻlgan.
Noyabr oyi oʻrtalarida Tolibon janubiy togʻli hududlarga chekinganidan soʻng Shimoliy alyansning oldinga siljishda davom etishiga unchalik qarshilik koʻrsatmadi. Toʻntarishni yakunlash uchun AQShga pushtun ittifoqchilar kerak edi. Shu maqsadda Markaziy razvedka boshqarmasi Abdul Haq va Hamid Karzayni tarbiyalagan edi. Biroq, Haq Tolibonga qarshi qoʻzgʻolon uyushtirishga urinishdan keyin oʻldirilgan edi. Karzay ham deyarli shunday taqdirga duch keldi va Pokistonga zoʻrgʻa qochib qutuldi. U AQSh koʻmagi bilan mamlakatga qaytib keldi va qabila qoʻshinini tashkil qila oldi. U gʻalaba qozongan sari qudrati va obroʻsi oʻsishda davom etdi. Qoʻshma Shtatlar Qandahor tomon yurgan boshqa pushtun yetakchisi Gul Ogʻa Sherzayni ham qoʻllab-quvvatlay boshladi. Shaharni tajribali Hofiz Abdur Rahim qoʻmondonligi ostidagi 3000 nafar Tolibon himoya qildi.
Umar Qandahorni u yerdagi afgʻon arablari qochib ketgunga qadar va shimolda taslim boʻlgan Tolibon rahbarlarining taslim boʻlish haqidagi iltimoslariga qaramay himoya qilishga qaror qildi. 5-dekabr kuni Karzay oʻziga yaqin Tolibon yetakchilari bilan uchrashdi va uchrashuvda unga Umar imzolagan tinchlik taklifi boʻyicha maktub topshirilgan boʻlishi mumkin. 6-dekabr kuni ikkinchi yigʻilishda Tolibonning shaharni tark etishiga kelishib olindi. Buni ularning Pokistondagi elchisi tasdiqladi. Biroq, AQSh maxsus kuchlari shaharga kelishuv yakunlanmasdan kirib kelgan va AQSh Karzayga muzokara oʻtkazmaslik uchun bosim oʻtkazgach, kelishuv barbod boʻldi. Donald Ramsfeld Tolibon bilan har qanday tinchlikni ochiqchasiga qoraladi. Tolibon manbalari esa Umar kelishuvning bir qismi emasligini va Qandahorni taslim qilmoqchi emasligini taʼkidlashdi. Nima boʻlganda ham Umar Afgʻonistonning boshqa qismiga yoki Pokistonga ketib, gʻoyib boʻldi. Aksariyat rahbarlar va minglab jangchilar ham Pokistonga qochib ketishdi. Keyinchalik Karzay ularga umumiy amnistiya eʼlon qildi.
Bin Lodinning qochishi va oʻldirilishi
11-sentabrdan beri Bin Ladenni qidirayotgan Markaziy razvedka boshqarmasi uning 10-noyabr atrofida yuzlab jangarilar bilan Jalolobod orqali Spin Gʻar togʻlari tomon chekingani haqida maʼlumot oldi. Noyabr oyining oxiriga kelib, u Tora Boradagi mustahkam oʻquv lagerida edi. U bu hududni yaxshi mudofaa pozitsiyasidan kelib chiqqan holda tanladi va atrofidagilarning qarshiliklariga qaramay, Sovetlar kabi amerikaliklarni ham magʻlub eta olishiga ishondi. Markaziy razvedka boshqarmasining qabila jangarilari bilan ishlaydigan guruhlari u yerda uni kuzatib borishdi va havo hujumlarini chaqirdilar. Ularni tez orada maxsus kuchlar qoʻllab-quvvatladi. Qabila qoʻshinlari 1000 kishidan iborat boʻlsa-da, Ramazon oyida shijoat bilan jang qilmadilar. Baʼzi jangchilar ham dushmanga xayrixoh boʻlishdi. Markaziy razvedka boshqarmasi Amerika Qoʻshma Shtatlari armiyasining qoʻshinlarini yuborish va dengiz piyodalarini joylashtirishga tayyorgarlikni soʻragan boʻlsa-da, amaliyot qabila jangchilari bilan tezroq boʻladi degan ishonch bilan ular rad etildi. Bin Lodin dekabr oyining qaysidir sanalarida Pokistonga qochib ketishga muvaffaq boʻldi. Usama bin Lodin 2011-yilda Pokistonning Abbotobod shahrida AQSh harbiy-dengiz kuchlari tomonidan oʻldirilgan.
Siyosiy kelishuv
Bonn konferensiyasi 2001-yil 27-noyabrda AQSh, Pokiston, Hindiston, Rossiya, Eron, Shimoliy alyans, sobiq Afgʻoniston monarxiyasi va kichik pushtun guruhlari ishtirokida boshlandi. Tolibon konferensiya ishida ishtirok etmadi. Konferensiyada yangi hukumatni tashkil etish jarayonini boshlash boʻyicha Bonn kelishuvi qabul qilindi. Unga koʻra, olti oyga muvaqqat maʼmuriyat tuziladi. Soʻngra konstitutsiya loyihasini ishlab chiqish va doimiy hukumatga saylovlar oʻtkazish uchun 18 oylik oʻtish davri hukumati toʻgʻrisida qaror qabul qilish uchun loya jirga tuziladi. Rabboniy avvaliga prezidentlikdan voz kechishni istamadi, lekin xalqaro bosim ostida taslim boʻldi va Karzay yangi rahbar etib saylandi.
2001-yil 20-dekabrda Birlashgan Millatlar Tashkiloti afgʻonlarga Kobul va uning atrofidagi hududlarda xavfsizlikni taʼminlashda yordam berish vakolatiga ega boʻlgan Xalqaro xavfsizlik kuchlarini (ISAF) tuzishga ruxsat berdi. U dastlab general-mayor Jon Makkol boshchiligidagi Britaniya 3-mexanizatsiyalashgan diviziyasining shtab-kvartirasida tashkil etilgan va dastlabki yillarida ularning soni 5000 dan oshmagan. Uning vakolati dastlabki bir necha yil davomida Kobul hududidan tashqariga chiqmadi.
2002-yil: davom etayotgan okkupatsiya
Anakonda operatsiyasida AQSh armiyasi batalyonlari va maxsus kuchlari Shoh-i-Kot vodiysida Tolibon va Al-Qoida jangarilariga hujum qildi. Hujumda 80 kishi qurbon boʻldi. Bu ushbu yillardagi soʻnggi yirik jang edi. 2002-yil boshida AQSHning mamlakatda 8000 nafar askari bor edi, ularni 5000 ittifoqchi davlatlar qoʻllab-quvvatlagan. Umar, bin Laden va ularning asosiy tarafdorlari qochib qutulgach, Tolibon va Al-Qoida guruhlari magʻlub boʻlguncha va terrorchilarning qaytishiga yoʻl qoʻymaslik uchun mamlakatda demokratiya oʻrnatilgunga qadar ittifoqchi kuchlar qolishi kutilgan edi. Maqsad 1990-yillarda paydo boʻlgan boʻshliqning oldini olish boʻlsa-da, oʻsha paytda tinch boʻlgan mamlakatda keng koʻlamli harbiy ishtirok etish yoki sarmoya kiritish rejalashtirilmagan edi. Bundan tashqari, kelajak uchun juda koʻp reja ham yoʻq edi va ishgʻol uchun hech qanday muddat belgilanmadi.
Shuningdek, yangi afgʻon harbiy kuchlari tashkil etildi. 100 000 jangchini oʻz ichiga olgan militsiya kuchlari AMF deb oʻzgartirildi va 40 ta boʻlinma raqamlari berildi. Ammo ular jangchilar va qabila boshliqlariga hisobot berishda davom etdilar. Biroq Ramsfeld rasmiy armiya tuzish uchun pul sarflashga qarshi boʻlib, sarkardalar hokimiyatda qolishini afzal koʻrdi. Nihoyat, 2002-yil dekabr oyida AQSh Ramsfeld tomonidan belgilab berilgan 50 000 askar miqdoriga rozi boʻldi, Xalilzod 120 000 askar talab qildi. Nihoyat, amerikalik general Karl Eykenberri va afgʻon texnokrati Ashraf Gʻani 70 000 askarga kelishishdi. Biroq, yangi kuchlar murabbiylar talab qilgan 6 oydan 12 oygacha boʻlgan muddat oʻrniga atigi 10 hafta mashgʻulotdan oʻtdi Birinchi yildan soʻng Amerika harbiy kuchlari Iroq urushida qatnashayotgani sababli tajribasiz Milliy gvardiya boʻlinmalariga oʻquv mashgʻulotlari oʻtkazildi. Yangi armiyaning milliy oʻziga xosligi yoʻqligi masalasini Eykenberri ham qayd etgan.
Anakondadan keyingi operatsiyalar
Shohi-Kotdagi jangdan soʻng al-Qoida jangchilari Pokiston chegarasida nazorat postlari oʻrnatdilar va u yerda 2002-yilning yozidan boshlab transchegaraviy reydlarni boshladilar. 5 dan 25 kishigacha boʻlgan partizan boʻlinmalari koalitsiya bazalariga raketa otish, konvoylar va patrullarga pistirma qoʻyish va nodavlat tashkilotlarga hujum qilish uchun muntazam ravishda chegarani kesib oʻtdi. Paktika viloyatidagi Shkin bazasi atrofidagi hududda eng kuchli faollik kuzatilgan.
Tolibon jangarilari janubiy toʻrt viloyat: Qandahor, Zobul, Hilmand va Uruzgonning qishloq tumanlarida yashirinishdi. Anakondadan soʻng Mudofaa vazirligi togʻ urushi boʻyicha yuqori tayyorgarlikdan oʻtgan Britaniya qirollik dengiz piyodalarini joylashtirishni soʻradi. Bunga javoban, 2002-yil aprel oyida Operation Jacana nomi ostida 45 ta komando joylashtirildi. Ular turli natijalar bilan bir necha hafta davomida missiyalarni (jumladan, Operation Snipe, Operation Condor va Operation Buzzard) oʻtkazdilar. Tolibonlar jangdan qochib, chekinish yoʻlini tanladi.
2002-yil may oyida 180-sonli Qo'shma ishchi guruh general-leytenant Den K. MakNil boshchiligida AQShning mamlakatdagi oliy harbiy shtab-kvartirasiga aylandi. Keyinchalik 2002-yilda CJSOFT CJTF-180 nomi ostida yagona integratsiyalashgan qoʻmondonlikka aylandi. U OEF-Aga tayinlangan barcha AQSh kuchlariga qoʻmondonlik qildi; u Armiya maxsus kuchlari guruhi (koʻpincha Milliy gvardiya boʻlinmalari tomonidan boshqariladi) va SEAL guruhlari asosida tuzilgan. Toʻgʻridan-toʻgʻri CTJF buyrugʻi ostida boʻlmagan kichik JSOC guruhi (ilgari Task Force Sword/11) CJSOFT tarkibiga kirgan va buyruqlarni yetkazuvchi qoʻshma SEAL va Ranger guruhi tomonidan boshqarilgan. U NATO operatsiyalarini qoʻllab-quvvatlash uchun harakat qilgan boʻlsa-da, toʻgʻridan-toʻgʻri ISAF qoʻmondonligi ostida emas edi.
Afgʻonistonning yangi rejimi
Davlat qurish Ramsfeld tomonidan xohlanmagan va Bush tomonidan yoqlanmagan. Shunga qaramay, ayollarning maqomi muhim siyosiy rol oʻynadi, uni yaxshilashga qaratilgan saʼy-harakatlarni moliyalashtirish uchun Kongress tomonidan ikki partiyaviy qonun loyihasi qabul qilindi. Bu, shuningdek, Birlashgan Millatlar Tashkilotining Afg'onistondagi Yordam Missiyasi va AQSh Xalqaro Taraqqiyot Agentligi tomonidan moliyalashtirilgan xalqaro rivojlanish loyihalarida ham oʻz aksini topdi. Rivojlanayotgan institutlar ham saʼy-harakatlarning bir qismi edi. Ayniqsa, Yevropa ittifoqchilari tomonidan kuchli qoʻllab quvvatlandi. Ushbu barcha holatlar oxir-oqibat AQShni davlat qurish harakatlariga undadi.
Karzay yangi prezident boʻldi. Shimoliy Alyansning sobiq rahbarlari Muhammad Fahim, Abdul Rashid Doʻstum va Ismoil Xon vazirlik lavozimlarida ishladilar. Biroq, boshqa rasmiy muassasalar mavjud emas edi. Davlat qurilishida AQSh vakili Zalmay Halilzod ham katta rol oʻynadi. 2002-yilgi loya jirga iyun oyida butun mamlakat boʻylab 1500 vakillar ishtirokida tashkil etildi. Uning ishiga Tolibon taklif qilinmadi. Loya jirga sobiq qirol Muhammad Zohirshoh hukumatda rol oʻynashi kerakmi yoki yoʻqmi, degan savol ustida bahslashdi. Oxir-oqibat AQSh Karzayni qoʻllab-quvvatladi va qirol oʻz fikridan qaytdi. Yana bir toʻqnashuv tojiklar va pushtunlar oʻrtasida boʻldi. Assambleya, shuningdek, yangi sud tizimida shariat rol oʻynashiga qaror qildi.
2003-2005: Yangi Afgʻoniston davlati va Tolibonning qayta tiklanishi
2003-yilgi loya jirga yangi konstitutsiya loyihasini ishlab chiqish uchun tuzildi. Asosiy argument mamlakatning markazlashgan tizimga ega boʻlishi kerakmi yoki koʻproq mintaqaviy tizimga ega boʻlishi kerakmi, degan savol ustida edi. Takliflardan birinchisi Karzay va AQSh tomonidan qoʻllab-quvvatlangani sababli gʻalaba qozonadi. Afgʻonistonning 2004-yilgi Konstitutsiyasi eski monarxiyaga oʻxshardi. Prezident keng vakolatlarga ega boʻlib, markaziy hukumatga barcha soliq va xarajatlar vakolatlari berilgan edi. 2004-yilgi xalq saylovlarida Karzay Afgʻoniston Islom Respublikasi deb ataladigan mamlakat prezidenti etib saylandi. Buning ortidan 2005-yilgi Afgʻoniston parlament saylovlari boʻlib oʻtdi va bu saylovlar turli mahalliy hokimiyat brokerlariga, jumladan, Abdul Rasul Sayyaf, Muhammad Orif Nurzay va Yunus Qonuniy kabilarga vakolat berdi. Yangi hukumat turli etnik guruhlar tomonidan qoʻllab-quvvatlangan, xalqaro tan olingan, shuningdek, afgʻon anʼanalari doirasida tuzilgan edi.
2003-yil: Urushning davom etishi
Biz jangovar harakatlardan barqarorlik va qayta qurish faoliyati davriga oʻtdik…. Bugungi kunda mamlakatning asosiy qismida xavfsizlik taʼminlangan.
— 2003-yil boshida AQSh Mudofaa vaziri Donald Ramsfeld[81]
Karzay va Xalilzodning Pokistonda isyonchilar boshpanalari shakllanayotgani haqidagi ogohlantirishlariga qaramay, Bush maʼmuriyati ularga eʼtibor bermadi Ayni paytda Tolibon rahbari Mulla Umar harakatni qayta tashkil qilib, 2003-yilda hukumat va ISAFga qarshi qoʻzgʻolon boshladi.
Tolibon va boshqa guruhlarning varaqalari 2003-yil boshida shaharlar va qishloqlarda tarqalib ketdi. Ularda islomiy dindorlar muqaddas urushda AQSh kuchlari va boshqa chet ellik askarlarga qarshi chiqishga chaqirildi. 2003-yil 27-yanvarda "Mongust" operatsiyasi paytida bir guruh jangchilar Spin Boldakdan 25 km (15 mi) shimolda joylashgan Adi Gʻar gʻor majmuasida AQSh kuchlari tomonidan hujumga uchradi. Hujum natijasida oʻn sakkiz isyonchi halok boʻlgani, amerikalik qurbonlar yoʻqligi xabar qilingan. Bu joy Pokistondan kelayotgan taʼminot va jangchilar uchun baza boʻlishi mumkinligi taxmin qilingan. Nisbatan yirik Tolibon guruhlari tomonidan afgʻon nishonlariga birinchi yakka tartibdagi hujumlar ham oʻsha paytda paydo boʻlgan edi.
Jasoratli zarba operatsiyasi 2003-yil 19-martda eʼlon qilingan Amerika Qoʻshma Shtatlarining Afgʻonistondagi quruqlikdagi harbiy amaliyoti boʻlib, unda 504-parashyutchilar polkining 2-3-batalyonlari, Ruminiya va Afgʻon qoʻshinlari ishtirok etdi. Birlashgan kuchlar Qandahor va janubiy Afgʻonistonning bir qismi boʻylab harakat qilib, Tolibon dushman kuchlari va qurol-yarogʻ omborlarini yoʻq qilish bilan birga hududdagi Tolibon harakati haqida razvedka maʼlumotlarini ham toʻplashga harakat qilishdi. 2003-yil 24-martdagi operatsiya yakunida koalitsiya kuchlari 13 nafar Tolibon jangarisi deb gumon qilinganlarni hibsga oldi. 170 dan ortiq granata, 180 mina, 20 ta avtomat va pulemyotlar, shuningdek, koʻplab raketalar, miltiqlar va oʻqlarni musodara qildi.
2003-yil may oyida Tolibon Oliy sudi raisi Abdul Salam Tolibon ortga qaytganini, qayta toʻplanganini, qayta qurollanganini va AQSh kuchlarini Afgʻonistondan chiqarib yuborish uchun partizan urushiga tayyorligini eʼlon qildi. Umar Zobul viloyatida boshqaruvni oʻz zimmasiga olgan Dadulloh kabi Tolibon qoʻmondonlariga beshta operatsiya zonasini tayinladi.
Tolibonning katta jangchisi Mulla Malangning 2003-yil iyun oyidagi soʻzlariga koʻra, chegara boʻylab kichik koʻchma oʻquv lagerlari tashkil etilgan. Ularning aksariyati Pokistondagi madrasalardan olingan. 2003-yilning yozida qabila hududlarida 200 nafar jangchidan iborat bazalar paydo boʻldi. Pokistonning infiltratsiyani oldini olish istagi noaniq edi, Pokiston harbiy amaliyotlari esa foyda keltirmadi.
2003-yilning yozi davom etar ekan, Tolibon hujumlari asta-sekin koʻpayib bordi. Reydlar, pistirma va raketa hujumlarida oʻnlab afgʻon hukumati askarlari, nohukumat nodavlat tashkilotlari xodimlari va bir necha amerikalik askar halok boʻldi. Partizan hujumlaridan tashqari Tolibon jangarilari Zobul viloyatining Dai Chopan tumanida ham qoʻshin toʻplay boshladi. Tolibon u yerda pozitsiya yaratishga qaror qildi. Yoz davomida u yerga 1000 ga yaqin partizan koʻchib oʻtdi. 2003-yil avgust oyida 220 dan ortiq odam, jumladan, bir necha oʻnlab afgʻon politsiyasi vakillari halok boʻldi.
2003-yil 11-avgustda NATO ISAF nazoratini oʻz qoʻliga oldi. Afgʻonistondagi AQSh kuchlarining bir qismi NATO qoʻmondonligi ostida harakat qilgan, qolganlari esa bevosita AQSh qoʻmondonligi ostida.
2004—2005-yillar
Amerika Qoʻshma Shtatlari boshchiligidagi koalitsiya kuchlari 2004-yil 2-iyun va 2004-yil 17-iyun kunlari Oruzgan va Zobul viloyatlarida Tolibon va boshqa koalitsiyaga qarshi kuchlar bilan jang qilgan 22-dengiz ekspeditsiyasi boʻlinmasining 1/6 BLT ishchi guruhi ishtirokida Afgʻonistonning Dai Chopan mintaqasida yakunlangan Asburi Park operatsiyasini amalga oshirdi. Ushbu operatsiya Tolibon va boshqa partizanlar taktikasi boʻyicha atipik janglar bilan tavsiflanadi. 8-iyun kuni operatsiya yirik jang bilan yakunlandi. Asberi parkida 22-dengiz ekspeditsiyasi boʻlinmasi anʼanaviy „assimetrik hujum“ usullaridan koʻra tez harakat qiladigan va dengiz kuchlarini jalb qiladigan raqibga duch keldi. Shunday qilib, dengiz piyodalari B-1B Lancer, A-10 Warthog va AH-64 Apache samolyotlari yordamida „har kuni jangovar kurashlar“ olib bordi. 8-iyun kuni Dai Chopan yaqinida boʻlib oʻtgan janglarning oxirgisi hal qiluvchi boʻldi. Chunki dushman kuchlari shunchalik kamaygan ediki, operatsiya davomida dushman bilan boshqa aloqa oʻrnatish imkoni ham boʻlmadi. 2004-yil 8-iyunda uch tomonlama hujum uyushtirildi. Natijada 85 dan ortiq tasdiqlangan oʻlim sodir boʻldi. Taxminiy hisob-kitoblarga koʻra 100 dan ortiq dushman oʻldi, taxminan 200-300 kishi yaralandi, oʻnlab kishilar asirga olindi. Butun operatsiya davomida AQSh kuchlari va afgʻon militsiyasining „bir guruh“i yaralandi.
2004-yil iyun oyida Qoʻshma Shtatlar kuchlari Pokistonda Federal qabila hududlari boʻylab Tolibon va Al-Qoida jangarilariga qarshi dron hujumlarini boshladi. Bu hujumlar AQSh prezidenti Jorj Bush boshqaruvi talabi bilan boshlangan edi.
2004-yil oxirida yashiringan Tolibon yetakchisi Muhammad Umar „mamlakat suverenitetini qayta qoʻlga kiritish“ uchun „Amerika va uning qoʻgʻirchoqlari“ga (oʻtish davri afgʻon hukumati kuchlarini nazarda tutgan) qarshi qoʻzgʻolon boshlanganini eʼlon qildi.
2005-yil iyun oyining oxiri — iyul oyi oʻrtalarida Amerika Qoʻshma Shtatlari dengiz floti Afgʻonistonning Kunar viloyati Pech tumanidagi Savtalo Sar nomli togʻ yonbagʻrida qoʻshma harbiy operatsiya sifatida Qizil qanotlar operatsiyasini oʻtkazdi „Qizil qanotlar“ operatsiyasining maqsadi mahalliy Tolibon koalitsiyasiga qarshi militsiya (ACM) faoliyatini toʻxtatib, shu tariqa mintaqaviy barqarorlikka erishish va shu orqali 2005-yil sentabriga moʻljallangan Afgʻoniston parlamentiga saylovlarni osonlashtirishga qaratilgan edi. Oʻsha paytda mintaqadagi Tolibon aksilkoalitsiya militsiyasi faoliyati mintaqaviy islom fundamentalistik obroʻsiga ega boʻlgan Nangarhor viloyatilik mahalliy Ahmad Shoh boshchiligidagi kichik guruh tomonidan amalga oshirilgan. U va uning kichik guruhi operatsiyaning asosiy nishonlaridan edi.
2005-yilning 13-avgustidan 18-avgustiga qadar Qoʻshma Shtatlar dengiz piyodalari korpusi halokatli Qizil qanotlar operatsiyasidan bir necha hafta oʻtib Kunar viloyatida „Kitlar“ operatsiyasi deb nomlangan harbiy operatsiyani amalga oshirdi. „Qizil qanotlar“ operatsiyasi kabi „Kitlar“ operatsiyasining ham maqsadi 2005-yilgi Afgʻoniston parlament saylovlarida saylovchilarning toʻsiqsiz ishtiroki uchun mintaqani barqarorlashtirishni qoʻllab-quvvatlash maqsadida mintaqadagi Tolibon koalitsiyaga qarshilik faoliyatini toʻxtatish edi. „Kitlar“ operatsiyasi 3-dengiz polkining 2-bataloni (2/3) tomonidan rejalashtirilgan va amalga oshirilgan. Operatsiya nishoni Ahmad Shoh boshchiligidagi Koalitsiyaga qarshi yacheyka boʻlib, u oʻsha paytda mintaqada faoliyat yuritgan 22 ACM guruhlaridan biri va eng faoli boʻlgan. Ahmad Shoh shtabi Navy SEAL pistirmasi va undan keyingi MH-47 otishmasi uchun mas’ul boʻlgan. „Qizil qanotlar“ operatsiyasi davomida esa jami 19 AQSh maxsus operatsiya xodimini oʻldirgan. Hartford Whalers professional xokkey jamoasi sharafiga nomlangan „Kitlar“ operatsiyasi „Qizil qanotlar“ operatsiyasining „davomi“ boʻlib, u Sharqiy Afgʻonistonning notinch Kunar viloyatida xavfsizlik vaziyatni yanada barqarorlashtirishga qaratilgan edi. Bu Amerika va AQShning oʻsha paytda hududda harakat qilayotgan koalitsiya kuchlari uchun uzoq muddatli maqsadi edi. Bir qancha dengiz piyodalari guruhlari tomonidan Afgʻoniston Milliy armiyasi askarlari bilan oʻtkazilgan hamda armiya aviatsiyasi, razvedka va jangovar qurolli kuchlar boʻlinmalari hamda AQSh havo kuchlari aviatsiya aktivlari tomonidan qoʻllab-quvvatlangan „Kitlar“ operatsiyasi muvaffaqiyatli yakunlandi. Koalitsiyaga qarshi Tolibon faoliyati sezilarli darajada pasayib ketdi va keyingi razvedka Ahmadshohning ogʻir yaralanganligini aniqladi. Parlament saylovlariga xalaqit bermoqchi boʻlgan Shoh Kunar va qoʻshni viloyatlarda „Kitlar“ operatsiyasidan keyin koalitsiyaga qarshi muhim operatsiyalarni amalga oshira olmadi.
2005-yil avgust oyi oxirida Afgʻoniston hukumat kuchlari AQSh qoʻshinlarining havo kuchlari koʻmagida hujum uyushtirdi. Bir haftalik jangdan soʻng Tolibon kuchlari tor-mor etildi. 124 nafar jangari halok boʻldi.
2006: NATO kuchlari va Tolibon oʻrtasidagi urush
2006-yilning yanvar oyidan boshlab Afgʻoniston janubidagi AQSh qoʻshinlarining oʻrnini koʻp millatli ISAF kontingenti egallay boshladi. Britaniyaning 16-havo hujumi brigadasi (keyinchalik Qirollik dengiz piyodalari tomonidan mustahkamlangan) Avstraliya, Kanada va Niderlandiya qoʻshinlari va vertolyotlari bilan birga ISAF asosini tashkil etdi. Dastlabki kontingent taxminan 3300 britaniyalik, 2300 kanadalik, 1963 gollandiyalik, 300 avstraliyalik, 290 daniyalik va 150 estoniyalik askardan iborat edi. Havodan yordam AQSH, Britaniya, Gollandiya, Norvegiya va Fransiyaning jangovar samolyotlari va vertolyotlari tomonidan amalga oshirildi.
2006-yil yanvar oyida NATOning Afgʻoniston janubidagi asosiy eʼtibori Gilmandda britaniyaliklar yetakchiligida Viloyatlarni qayta qurish guruhlarini tuzish, Gollandiya va Kanada esa mos ravishda Oʻruzgʻon va Qandahorda shunga oʻxshash guruhlarga rahbarlik qilishlariga qaratildi. Mahalliy Tolibon vakillari ularga qarshilik koʻrsatishga vaʼda berishdi.
2006-yil 1-martda AQSh prezidenti Jorj Bush rafiqasi Laura bilan Afgʻonistonga tashrif buyurdi. Afgʻon rasmiylari bilan uchrashdi va AQSh elchixonasida maxsus inauguratsiya marosimida qatnashdi.
2006-yilda Afgʻoniston janubidagi NATO operatsiyalariga Britaniya, Kanada va Gollandiya qoʻmondonlari rahbarlik qildi. „Togʻga tortish“ operatsiyasi 2006-yil 17-mayda boshlangan.
2006-yil 29-may kuni Amerikaning The Spokesman-Review veb-saytiga koʻra, Afgʻoniston „qishloqda qurollangan Tolibon jangarilari tomonidan kuchayib borayotgan tahdid“ bilan duch kelgan bir paytda, Kobuldagi karvonda harbiy yuk mashinasi boshqaruvni yoʻqotib, oʻn ikkita fuqarolik mashinasiga borib urilgan. Bir kishi halok boʻlgan, olti kishi yaralangan. Atrofdagi olomon gʻazabga minib, kun boʻyi davom etgan gʻalayonga koʻtarildi, 20 kishi halok boʻldi va 160 kishi yaralandi. Taxminan 400 kishidan iborat olomon tomonidan tosh otish va otishma sodir boʻlgach, AQSh qoʻshinlari voqea joyini tark etayotganlarida „oʻzlarini himoya qilish uchun“ qurollaridan foydalanganlar, dedi AQSh harbiy vakili. Financial Times gazetasi Kobuldagi muxbirining taʼkidlashicha, bu 2004-yildan beri kuchayib borayotgan „gʻazabning koʻtarilishi“ va „chet elliklarga boʻlgan adovatning kuchayishi“ boʻlib, bunga AQSh havo hujumi ham sabab boʻlgan boʻlishi mumkin. Bir hafta oldin Afgʻoniston janubida 30 nafar tinch aholi oʻldirilgan, u yerda harbiylar „Tolibon tinch aholi uylarida boshpana qilgan“ deb taxmin qilgan edilar.
Iyul oyida AQSh, Britaniya, Gollandiya va Daniya kuchlari tomonidan qoʻllab-quvvatlangan Kanada kuchlari Meduza operatsiyasini boshladi.
2006-yil 31-iyulda ISAF mamlakat janubida qoʻmondonlikni oʻz zimmasiga oldi va 2006-yil 5-oktabrga kelib u Sharqni ham oʻz nazoratiga oldi. Ushbu oʻtish jarayoni amalga oshirilgandan soʻng, ISAF AQSh qoʻmondonligi ostida 46 tagacha davlatni oʻz ichiga olgan yirik koalitsiyaga aylandi.
Gollandiya va avstraliyaliklarning birlashgan kuchlari 2006-yil aprel oyining oxiridan iyul oyining oʻrtalariga qadar Tolibonni Chora va Baluchi hududlaridan siqib chiqarish uchun muvaffaqiyatli hujum boshladi.
2006-yil 18-sentabrda Italiyaning 45-ishchi guruhi maxsus kuchlari, Italiya va Ispaniya kuchlaridan tashkil topgan Tezkor reaksiya korpusining „Trieste“ piyoda polki havo-desant qoʻshinlari Farah viloyatining Bala Buluk va Pusht Rod tumanlarida Wyconda Pincer operatsiyasida qatnashdilar. Italiya kuchlari kamida 70 nafar Tolibonni yoʻq qildi. RC-Wdagi vaziyat keyin yomonlashdi. Qaynoq nuqtalar uzoq shimoldagi Badgis va janubi-gʻarbiy qismdagi Farah boʻldi.
NATOning keyingi operatsiyalariga Panjwaii jangi, Togʻ qahri operatsiyasi va Summit Falcon kabilar kiradi. NATO taktik gʻalabalarga erishdi va hududni tozaladi, ammo Tolibon toʻliq magʻlub boʻlmadi. NATO operatsiyalari 2007-yilgacha davom etdi.
2007-yil: AQShning kuchayishi, Tolibonga qarshi ISAF urushi
2007-yil yanvar va fevral oylarida Britaniya qirollik dengiz piyodalari Kajaki shimolidagi Barikju qishlogʻini isyonchilardan tozalash uchun "Vulqon" operatsiyasini oʻtkazdilar. Bu davrdagi yirik operatsiyalarga Axilles (mart-may) va Lastay Kulang operatsiyasi kiradi. Buyuk Britaniya Mudofaa vazirligi mamlakatdagi Britaniya qoʻshinlari sonini 7700 nafarga yetkazish niyatida ekanligini maʼlum qildi (2009-yilgacha). „Kumush“ operatsiyasi va "Kremniy " operatsiyasi kabi keyingi operatsiyalar Tolibonning kutilayotgan bahorgi hujumini toʻxtatish maqsadida ularga bosimni davom ettirish uchun amalga oshirildi.
2007-yil fevral oyida Afgʻoniston birlashgan kuchlari qoʻmondonligi zararsizlantirildi. Bosh qarorgohi Bagram aerodromida joylashgan AQShning 76-qoʻshma qoʻshma ishchi guruhi Afgʻonistondagi AQSh kuchlari uchun Milliy qoʻmondonlik masʼuliyatini oʻz zimmasiga oldi. AQShning boshqa qoʻmondonligi boʻlgan Afgʻonistondagi Xavfsizlik oʻtish qoʻmondonligi yoki CSTC-A Afgʻoniston milliy xavfsizlik kuchlarini tayyorlash va ularga maslahat berish bilan shugʻullangan.
2007-yil 4-mart kuni AQSh dengiz piyodalari bombali pistirmaga javoban Nangraxarning Shinvar tumanida kamida 12 nafar tinch aholini oʻldirdi va 33 kishini yaraladi. Bu voqea "Shinvar qirg'ini " nomi bilan mashhur boʻldi. Hujum uchun mas’ul boʻlgan 120 nafar aʼzosi boʻlgan dengiz piyoda boʻlinmasiga armiya general-mayori Frenk Kirni mamlakatni tark etishni buyurdi. Chunki voqea boʻlinmaning mahalliy afgʻon aholisi bilan munosabatlarga putur yetkazgan edi.
2007-yilning mart oyida AQSh Bush maʼmuriyati davrida Tolibonga qarshi kurashni kengaytirish uchun Afgʻonistonga yana 3500 dan ortiq askarni joylashtirdi.
2007-yil 12-mayda ISAF kuchlari Mulla Dadullohni oʻldirdi. Xuddi shu otishmada yana 11 nafar Tolibon jangarisi halok boʻldi.
Yozda NATO kuchlari Gollandiya va Avstraliya ISAF kuchlari joylashtirilgan Oruzgan shahridagi Chora jangida taktik gʻalabalarga erishdilar.
16-avgust kuni sakkiz nafar tinch aholi, shu jumladan homilador ayol va chaqaloq halok boʻldi. Bir necha soat oʻtgach, isyonchilar portlashi Polshaning gʻildirakli zirhli mashinasiga zarar yetkazdi. Polsha askarlari Paktika viloyatining Nangar Xel qishlogʻini oʻqqa tutdi. Yetti nafar askar urush jinoyatlarida ayblangan. Mahalliy aholi Polsha boʻlinmasi toʻy marosimiga minomyot va pulemyotlardan oʻq uzganini aytgan. Ammo 2011-yilda ular toʻliq oqlangan.
28-oktabr kuni Hilmandda 24 soat davom etgan jangda 80 ga yaqin Tolibon jangarisi halok boʻldi.
Gʻarb rasmiylari va tahlilchilari Tolibonning kuchini har qanday vaqtda 10 000 ga yaqin jangchini maydonga tushira oladi deya taxmin qilishdi. Ulardan faqat 2000-3000 nafari yuqori malakali isyonchilar edi. Qolganlari harbiy havo hujumlarida afgʻon tinch fuqarolarining halok boʻlishidan va yillar davomida hech qanday ayblovlarsiz musulmonlarning Amerika tomonidan hibsga olinishidan gʻazablangan yosh afgʻonlardan tashkil topgan koʻngilli boʻlinmalar edi. Rasmiylarga koʻra, 2007-yilda Afgʻonistonga har qachongidan ham koʻproq xorijlik jangarilar kelgan. Taxminan 100 dan 300 gacha toʻkis jangchilar chet elliklar boʻlib, ularning koʻpchiligi Pokiston, Oʻzbekiston, Checheniston, turli arab mamlakatlari va, ehtimol, Turkiya va Gʻarbiy Xitoydan kelgan edi. Xabarlarga koʻra, ular zoʻravon, nazorat qilib boʻlmaydigan va ekstremal boʻlib, koʻpincha video roliklar ishlab chiqish yoki bomba yasashda yuqori tajribaga ega edi.
2-noyabr kuni xavfsizlik kuchlari yuqori martabali jangari Mavlaviy Abdul Mananni chegarani kesib oʻtayotganda qoʻlga olib, oʻldirdi. Tolibon uning oʻlimini tasdiqladi. 10-noyabr kuni Tolibon Afgʻoniston sharqida patrulga pistirma uyushtirdi. Ushbu hujum 2007-yildagi AQSh qurbonlari sonini 100 nafarga yetkazdi va bu amerikaliklar uchun Afgʻonistondagi eng halokatli yil boʻldi.
Muso qal'a jangi dekabr oyida boʻlib oʻtdi. Afgʻon boʻlinmalari Britaniya kuchlari tomonidan qoʻllab-quvvatlangan asosiy jangovar kuch boʻldi. Tolibon kuchlari shaharni tark etishga majbur boʻldi.
Qayta baholash va yangilangan majburiyat. 2008-yil
Harbiy shtab boshliqlari birlashgan qoʻmitasi raisi admiral Mayk Myullenning aytishicha, Afgʻonistondagi vaziyat „xavfli va shoshilinch“ boʻlsa-da, agar Iroqdan qoʻshinlar olib chiqilmasa, Iroq uchun zarur boʻlgan 10 ming qoʻshimcha askar „hech qanday muhim tarzda“ mavjud boʻla olmaydi. Birinchi oʻrinda Iroq, ikkinchisi Afgʻoniston edi.
2008-yilning birinchi besh oyida Afgʻonistondagi AQSh qoʻshinlari soni 80 % dan oshib, 21 643 nafar qoʻshimcha askarga koʻpaydi va yanvardagi 26 607 nafardan iyun oyida 48 250 nafarga yetdi. 2008-yil sentabrida Prezident Bush Iroqdan 8000 dan ortiq askar olib chiqib ketilganini va Afgʻonistondagi kontingent yana 4500 ga oshirilganini eʼlon qildi.
2008-yil iyun oyida Britaniya bosh vaziri Gordon Braun Afgʻonistonda xizmat qilayotgan Britaniya qoʻshinlari soni 8030 nafarga, yaʼni 230 nafarga koʻpayishini eʼlon qildi. Xuddi shu oy Buyuk Britaniya oʻzining 100-xizmatchisini yoʻqotdi.
13-iyun kuni Tolibon jangarilari Qandahor qamoqxonasidagi barcha mahbuslarni ozod qilib, oʻz davomiy kuchlarini namoyish etishdi. Operatsiya davomida 1200 mahbus ozod qilindi. Ulardan 400 nafari Tolibon boʻlib, NATO uchun katta sharmandalik sifatida qabul qilindi.
2008-yilning 13-iyulida Tolibon NATOning Kunar provinsiyasida joylashgan Vanat bazasiga muvofiqlashtirilgan hujum uyushtirdi. 19-avgust kuni fransuz qoʻshinlari Afgʻonistondagi pistirmada eng koʻp yoʻqotishlarga uchradilar, 10 askar halok boʻldi va 21 nafari yaralandi. Oyning oxirida Hirot viloyatida Tolibon qoʻmondoni nishonga olingan havo hujumida 90 nafar tinch aholi halok boʻldi.
Avgust oyi oxirida NATOning Helmanddagi eng yirik operatsiyalaridan biri boʻlgan “Burgut cho'qqisi” operatsiyasi mintaqaga elektr energiyasini olib kelishga qaratilgan edi.
3-sentabr kuni AQSh armiyasining maxsus kuchlari boʻlgan komandolar desant kuchlari Pokistondagi dushman qal’asi yaqinida uchta uyga hujum qildi. Hujum natijasida yetti kishidan 20 kishigacha halok boʻlgan. Mahalliy aholining taʼkidlashicha, halok boʻlganlarning aksariyati tinch aholi vakillaridir. Pokiston hujumni qoralab, bosqinni „Pokiston chegarasini qoʻpol ravishda buzish“ deb atadi.
Ushbu operatsiyaga javoban 6-sentabr kuni Pokiston taʼminot liniyalarining muddatsiz uzilishini eʼlon qildi.
11-sentabr kuni jangarilar Sharqda ikki amerikalik askarni oʻldirdi. Bu AQSh yoʻqotishlarining umumiy sonini 113 taga yetkazdi. Mazkur koʻrsatkich avvalgi yilga qaraganda koʻproq edi. 2007-yilda Yevropaning bir qancha davlatlari yoʻqotishlar boʻyicha oʻz rekordlarini oʻrnatdilar. Xususan, Buyuk Britaniya tomonidan 108 kishi qurbon boʻldi.
Tolibonning taʼminot liniyalariga hujumlari. 2008-yil
2008-yilning noyabr va dekabr oylarida Pokistondagi NATO taʼminot karvonlariga koʻplab yirik oʻgʻrilik, talonchilik va oʻt qoʻyish hujumlari sodir boʻldi. Kobul janubidagi transport kompaniyalaridan Tolibon pul undirgan. Bu voqealar orasida Peshovarda yuk olib ketayotgan NATO karvonining oʻgʻirlab ketilishi, Xaybar dovonining sharqidagi yuk mashinalari va Humveelarning yondirilishi hamda Peshovar yaqinidagi NATO taʼminot omborlariga oʻnlab hujumlar uyushtirilgan. Natijada 2008-yil dekabrida 300 ta Humvee yuk mashinalari vayron qilingan.
2008—2009-yillarda AQShning Pokistonga qarshi harakatlari
Pentagonning ismini oshkor qilmagan yuqori martabali mulozimining BBCga aytishicha, 2008-yilning 12-iyulidan 12-sentabriga qadar prezident Bush Pokistonda jangarilarga qarshi reydlar oʻtkazishga ruxsat beruvchi maxfiy buyruqni imzolagan. Pokiston oʻz hududiga xorijiy kuchlarning kirishiga ruxsat bermasligini va oʻz suverenitetini qatʼiy himoya qilishini taʼkidladi. Sentabr oyida Pokiston harbiylari jangari kuchlarni taʼqib qilib, chegarani kesib oʻtgan amerikalik askarlarga „oʻt ochish“ haqida buyruq berganini maʼlum qilgan.
2008-yil 25-sentabrda Pokiston qoʻshinlari ISAF vertolyotlarini oʻqqa tutdi. Bu voqea toʻliq tushuntirish soʻragan va AQSh vertolyotlari Pokiston havo hududida boʻlganini rad etgan Pentagonda tushunmovchilikka sabab boʻldi. Pokiston armiyasi bosh vakili general-mayor Athar Abbosga koʻra, vertolyotlar Gulomxon hududidagi Pokiston hududiga oʻtib ketgan. Ular nazorat-oʻtkazish punkti ustidan oʻtgan. Shuning uchun Pokiston qoʻshinlari ogohlantiruvchi oʻq uzgan. Bir necha kundan keyin Markaziy razvedka boshqarmasining uchuvchisiz samolyoti Pokiston hududiga qulab tushdi.
Yana bir boʻlinish AQSh qoʻshinlari Xayber-Paxtunxva viloyatida jangarilarga qarshi operatsiya oʻtkazish uchun Pokiston tuprogʻiga qoʻnganida yuz berdi. Pokistonliklar bu harakatga salbiy munosabatda boʻlib, 20 nafar begunoh qishloq aholisi AQSh qoʻshinlari tomonidan oʻldirilganini maʼlum qilishdi. Biroq, mavjud keskinliklarga qaramay, AQSh Pokistonning chegara hududlarida, xususan, qabila hududlari (FATA) va Balujistonda masofadan boshqariladigan uchuvchisiz samolyotlardan foydalanish miqdorini oshirdi. 2009-yil boshida dron hujumlari salmogʻi 2006-yilga nisbatan 183 % ga oshdi.
2008-yil oxiriga kelib, Tolibon Al-Qoida bilan barcha aloqalarini uzib qoʻygan. AQSh harbiy razvedkasining yuqori martabali mulozimlariga koʻra, Afgʻonistonda Al-Qoidaning 100 nafardan kam aʼzosi qolgan.
General Stenli Makkristal bilan uchrashuvda Pokiston harbiy amaldorlari xalqaro kuchlarni chegaraning afgʻon tomonida qolishga va jangarilar Pokistonga qochib ketishining oldini olishga chaqirdi. Pokiston jangarilar faoliyatini bartaraf etish uchun oʻz chegarasiga 140 ming askar joylashtirganini, koalitsiya esa Afgʻoniston tomonini nazorat qilish uchun bor-yoʻgʻi 100 ming askarga ega ekanligini taʼkidladi.
2009-yil. AQShning qoʻshimcha kuchlari, Tolibon taraqqiyoti
Shimoliy taqsimlash tarmogʻi
Pokiston orqali yuklarni joʻnatish xavfi ortishiga javoban Rossiya va Markaziy Osiyo respublikalari orqali Shimoliy taʼminot tarmogʻini (NDN) tashkil etish boʻyicha muzokaralar boshlandi. Mintaqa orqali yuklarni olib oʻtish uchun dastlabki ruxsat 2009-yil 20-yanvarda general Devid Petreusning tashrifidan soʻng berilgan edi. NDN yoʻnalishi boʻyicha birinchi yuk 20-fevral kuni Latviyaning Riga shahridan joʻnab ketib, Oʻzbekistonning Afgʻoniston bilan chegaradosh Termiz shahrigacha 5,169 km yoʻl bosib oʻtdi. AQSh qoʻmondonlari NDN orqali kuniga 100 ta konteyner joʻnatilishiga ishonch bildirishgan. Taqqoslash uchun, Xaybar dovoni orqali kuniga 140 ta konteyner joʻnatilgan. 2011-yilga kelib, NDN orqali Afgʻonistonga boradigan transportning taxminan 40 foizi, Pokiston orqali esa 30 foizi oʻtgan.
2009-yil 11-may kuni Oʻzbekiston Prezidenti Islom Karimov Navoiy (Oʻzbekiston) aeroporti Afgʻonistonga noharbiy yuklarni tashish uchun foydalanilishini eʼlon qildi. 2005-yil Andijon voqealari va AQSh qoʻshinlarining Qarshi-Xonobod aviabazasidan chiqarib yuborilishi ortidan Oʻzbekiston va AQSh oʻrtasidagi munosabatlar barqaror emasligi sababli AQSh kuchlari yuk tashishda ishtirok etmagan. Navoiy aeroportini kapital taʼmirlagan Janubiy Koreyaning „Korean Air“ kompaniyasi rasmiy ravishda logistika ishlari bilan shugʻullangan.
Dastlab NDNda faqat halokatli boʻlmagan resurslarga ruxsat berilgan. Biroq 2009-yilning iyul oyida, yangi prezident Barak Obamaning Moskvaga tashrifidan biroz oldin, Rossiya hukumati AQSh qoʻshinlari va qurollari Afgʻonistonga yetib borishi uchun mamlakat havo hududidan foydalanishi mumkinligini eʼlon qildi.
Inson huquqlari himoyachilari (2009-yil holatiga koʻra) AQSh inson huquqlarini buzganlikda ayblanayotgan Oʻzbekiston hukumati bilan yana hamkorlik qilayotganidan xavotirda edilar. AQSh rasmiylari Oʻzbekiston bilan hamkorlikni kengaytirishga, jumladan, Navoiyni harbiy va fuqarolik tashkilotlari uchun mintaqaviy taqsimlash markaziga aylantirish uchun yordam berishga vaʼda berishdi.
2009-yil. AQSh qoʻshinlari sonining oshirilishi
2009-yil yanvar oyida 10-togʻ diviziyasining 3-brigada jangovar guruhidan 3000 ga yaqin AQSh askari Logar, Vardak va Kunar viloyatlariga koʻchib oʻtdi. Ular bilan birga Afgʻoniston Federal Gvardiyasi jangda qatnashdi. Mazkur qoʻshinlar birinchi navbatda Prezident Bush tomonidan buyurilgan va Prezident Obama tomonidan kutilayotgan qoʻshimcha kuchlarning birinchi guruhi edi.
2009-yil fevral oyi oʻrtalarida ikkita brigada va qoʻllab-quvvatlovchi qoʻshinlarga va taxminan 3500 kishidan iborat 2-Dengiz ekspeditsiyasi brigadasi va 5-brigada, 2-piyoda diviziyasi, taxminan 4000 kishidan iborat Stryker brigadasi 17000 qoʻshimcha askar safarbar qilinishi eʼlon qilindi. ISAF qoʻmondoni general Devid Makkirnan 30 mingga yaqin qoʻshimcha askar chaqirib, qoʻshinlar sonini ikki baravar oshirgan edi. 23-sentabrda general Makkristal isyonga qarshi muvaffaqiyatli strategiya uchun 500 000 askar va besh yil kerak boʻladi, degan xulosaga keldi.
2009-yilning noyabr oyida elchi Karl V. Eykenberri Vashingtonga Afgʻoniston hukumati Tolibon kuchayishiga turtki boʻlgan korrupsiya va notoʻgʻri boshqaruvga qarshi kurashishga tayyorligini namoyish etgunga qadar qoʻshimcha qoʻshin joʻnatishdan tiyilish haqida ikkita maxfiy xat yubordi. 2006—2007-yillarda Afgʻonistondagi AQSh qoʻshinlariga qoʻmondonlik qilgan isteʼfodagi general Eykenberri ham rivojlanish va qayta qurish uchun ajratilgan mablagʻlarning nisbatan kamligidan noroziligini bildirdi. Keyinchalik Eykenberri Amerika qoʻshinlarining katta kuchlarini joylashtirish „astronomik xarajatlar“ga (oʻnlab milliard dollarga) olib kelishi va Afgʻoniston hukumatining AQShga qaramligini yanada kuchaytirishi haqida qayta-qayta ogohlantirgan.
2009-yil 26-noyabrda Karzay Tolibon rahbariyati bilan toʻgʻridan-toʻgʻri muzokaralar oʻtkazishni soʻradi. Karzay muzokaralarga „shoshilinch ehtiyoj“ borligini aytdi va Obama maʼmuriyati bunday muzokaralarga qarshi chiqqanini ochiq aytdi. AQShdan rasmiy javob boʻlmadi.
1-dekabr kuni Obama Vest-Poyntdagi AQSh Harbiy Akademiyasida AQSh yana 30 ming askar yuborishini eʼlon qildi. AQShdagi urushga qarshi tashkilotlar tezda javob berishdi va 2-dekabr kuni butun AQSh shaharlarida norozilik namoyishlari boʻlib oʻtdi. Koʻpchilik namoyishchilar Afgʻonistonga qoʻshimcha qoʻshin kiritish qarorini Jonson maʼmuriyati ostidagi Vyetnam urushining kengayishi bilan taqqoslashdi.
2009-yil Pokistonda uchuvchisiz havo hujumlari soni ortishi
2009-yilda Pokistonda uchuvchisiz qurilmalar yordamidagi havo hujumlari AQSh prezidenti Barak Obama maʼmuriyati davrida sezilarli darajada oshdi. Tolibon va Al-Qoida jangarilariga qarshi bunday harakatlar avvalroq AQSh prezidenti Jorj Bush davrida boshlangan. Baʼzi ommaviy axborot vositalari hujumlarni „ dron urushi “ deb atashadi.
2009-yil avgust oyida „Tehrik-i-Tolibon Pokiston“ TTP yetakchisi Baytulloh Mehsud dron hujumida halok boʻldi. Bu Obama maʼmuriyatining dastlabki muvaffaqiyatlaridan biri edi.
Qunduz havo hujumi
4-sentabr kuni Qunduz viloyati kampaniyasi davomida Qunduzdan 7 kilometr janubi-gʻarbda NATOning halokatli havo reydi oʻtkazildi. U yerda Tolibon jangarilari tinch aholi yuk mashinalarini oʻgʻirlab ketishdi. Natijada 179 kishi, jumladan 100 dan ortiq tinch aholi halok boʻldi.
Xanjar va Pantera panjasi operatsiyalari
25-iyun kuni AQSh rasmiylari „Xanjar“ („Qilich zarbasi“) operatsiyasi boshlanganini eʼlon qildi. Operatsiyada 2-Dengiz ekspeditsiya brigadasining 4000 ga yaqin dengiz piyodalari va 650 afgʻon askari ishtirok etdi. Xanjar xuddi shu mintaqada Britaniya boshchiligidagi „Pantera panjasi“ operatsiyasi davomi sifatida oʻtkazildi. Rasmiylar uni dengiz piyodalarining 2004-yilda Iroqning Falluja shahriga bostirib kirishidan keyingi eng yirik operatsiya deb atadi. Pantera panjasi operatsiyasi ISAFning uzoq muddatli ishtirokini taʼminlash uchun turli kanallar va daryolar oʻtish joylarini xavfsizlantirishga qaratilgan edi.
Dastlab afgʻon va amerikalik askarlar tinch aholini himoya qilish uchun Hilmand daryosi boʻyidagi shahar va qishloqlarga koʻchib oʻtdi. Asosiy maqsad qoʻzgʻolonchilarning daryo boʻyidagi istehkomlariga bostirib kirish edi. Ikkinchi maqsad esa 20-avgust kuni boʻlib oʻtadigan prezidentlik saylovlari uchun Hilmand vodiysida xavfsizlikni taʼminlash edi.
Tolibon gʻalabasi
22-dekabr kuni AQSh razvedkasining Afgʻonistondagi oliy zobiti general-mayor Maykl T. Flinning brifingiga koʻra, „Tolibon qoʻllab-quvvatlash, qonuniylikni kuchaytirish va salohiyatni oshirish uchun zarur hamkorlikni saqlab qoladi“. 23 sahifalik brifingda „2010-yilda xavfsizlik bilan bogʻliq hodisalar [prognozlar] yuqori boʻlishi kutilmoqda“. Brifingga koʻra, bunaqa hodisalar 2007-yildan beri 300 foizga, 2008-yildan beri 60 foizga oshgan. Oʻsha davrdagi NATO razvedka maʼlumotlariga koʻra, Tolibon 25 000 ga yaqin, 2005-yildagidan ham koʻproq sodiq askarga ega edi.
10-avgust kuni AQShning Afgʻonistondagi qoʻmondoni etib yangi tayinlangan Makkristal Tolibonning qoʻli baland kelayotganini maʼlum qildi. Tolibonning yozgi hujumlari haqidagi odatiy strategiyasining davomi sifatida jangarilar agressiv tarzda oʻz taʼsirini Afgʻonistonning shimoliy va gʻarbiy qismiga yoyishdi va prezidentlik saylovlariga xalal berish maqsadida hujumlarini kuchaytirdilar. U Tolibonni „juda tajovuzkor dushman“ deb atab, AQSh strategiyasi ularning kuchayishini toʻxtatish va afgʻon tinch aholisini himoya qilishga eʼtibor qaratish ekanini qoʻshimcha qildi va buni „qattiq ish“ deb atadi.
Tolibonning saylovlarga xalaqit bergan 135 dan ortiq zoʻravonlik voqealari haqidagi daʼvosi asosan bahsli edi. Biroq, ommaviy axborot vositalaridan hech qanday zoʻravonlik holatlari haqida xabar bermaslik soʻralgan. Baʼzi hisob-kitoblarga koʻra, saylovchilar kutilgan 70 foizdan kamroq ovoz bergan. Tolibon eng koʻp qudratga ega boʻlgan Afgʻoniston janubida saylovchilarning faolligi past boʻlgan, vaqti-vaqti bilan saylovchilar va xavfsizlik xodimlariga qarshi zoʻravonliklar sodir etilgan. Yevropa Ittifoqi saylov missiyasining bosh kuzatuvchisi general Filipp Morillonning aytishicha, saylov „umuman olganda adolatli“, ammo „erkin emas“ edi.
Gʻarblik saylov kuzatuvchilari janubiy hududlarga kirishda qiynalgan. U yerda saylovchilarni qoʻrqitish maqsadida qilingan hujumlarda kamida 9 nafar afgʻon fuqarosi va 14 nafar xavfsizlik kuchlari xodimlari halok boʻlgan. Tolibon saylovlardan bir necha kun oʻtib, Kobul va Qandahor oʻrtasidagi yoʻlda mashinalarni toʻxtatib, barmoqlarini koʻtarishni soʻragan videolavhani eʼlon qildi. Videoda ovoz bergan oʻn kishi Tolibon jangarisini tinglayotgani aks etgan. Tolibon Ramazon oyi tufayli saylovchilarni afv etdi. Tolibon shaharlarga raketalar va boshqa bilvosita otishmalar bilan hujum qildi. Keng tarqalgan firibgarlik haqidagi daʼvolar fonida, ikki asosiy daʼvogar Hamid Karzay va Abdulla Abdulla gʻalaba qozonganini eʼlon qilishdi. Hisobotlarga koʻra, saylovchilarning ishtiroki avvalgi saylovlarga qaraganda past boʻlgan.
Karzayning 54 foiz ovoz bilan gʻalaba qozongani ikkinchi turga toʻsqinlik qiladi. Firibgarlikda ayblangan Karzayning 400 000 dan ortiq ovozi rad etilishi kerak edi. Baʼzi davlatlar saylovlarni „erkin, ammo adolatli emas“ deb tanqid qildi.
Dekabr oyida Markaziy razvedka boshqarmasi tomonidan maʼlumot toʻplash va Tolibon yetakchilariga qarshi dron hujumlarini muvofiqlashtirish uchun Forward Operating Base Chapmanga qilingan hujumda kamida olti nafar Markaziy razvedka boshqarmasi zobiti oʻldirilgan.
2010-yil: Amerika-Britaniya hujumi va Afgʻoniston tinchlik tashabbusi
Ochiq bayonotlarda AQSh rasmiylari avvalroq 2009-yil noyabrda Pokistonning Janubiy Vaziristondagi jangarilarga qarshi harbiy harakatlarini olqishlagan edi. Karzay 2010-yil mart oyida Haqqoniy tarmogʻi guruhlari bilan tinchlik muzokaralarini boshladi. Bunday tinchlik tashabbuslari orasida Afgʻoniston Tinchlik Jirgʻasi 2010 ham bor edi. 2010-yil iyul oyida AQSh armiyasi hisobotida shunday deyilgan edi: „Biz u yerga [tinch aholi bilan uchrashish uchun] borganimizda hamisha shunday boʻlib tuyuladi. Hech kim biz bilan hech narsa qilishni xohlamaydi.“ Maktab vakillari bilan uchrashganlik haqidagi hisobotda oʻquvchilarning askarlarga tosh otgani va ularning kelishini maʼqullamagani, boshqa joylarda ham bir necha bor qayd etilgani keltirilgan. Prezident Zardoriyning aytishicha, 8 yil davomida jangarilarga qarshi kurashda Pokiston 35 milliard AQSH dollari miqdorida mablagʻ sarflagan. Afgʻoniston hukumatiga koʻra, 2010-yil davomida oʻtkazilgan amaliyotlarda 900 ga yaqin Tolibon oʻldirilgan. Qoʻzgʻolonchilar tomonidan portlovchi qurilmalardan foydalanishning koʻpayishi tufayli yaralangan koalitsiya askarlari, asosan amerikaliklar soni sezilarli darajada oshdi. 2010-yilning may oyidan boshlab NATO maxsus kuchlari toliblarning aniq yetakchilarini qoʻlga olish yoki oʻldirish boʻyicha operatsiyalarga eʼtiborini qarata boshladi. 2011-yil mart oyi holatiga koʻra, AQSh harbiylari mazkur harakatlar natijasida 900 dan ortiq past va oʻrta darajadagi Tolibon qoʻmondonlari qoʻlga olingan yoki oʻldirilganini daʼvo qildi. Umuman olganda, 2010-yil urush boshlanganidan beri oʻtgan yillar ichida eng koʻp qoʻzgʻolon hujumlari sodir boʻldi. Ularning soni sentabr oyida 1500 dan oshib ketdi. Afgʻoniston viloyatlarining uchdan ikki qismida isyonchilarning amaliyotlari „keskin“ koʻpaydi.
Askarlarning koʻpayishi
Qoʻshimcha AQSH qoʻshinlarini joylashtirish 2010-yil boshida davom etdi. Rejalashtirilgan 30.000 askardan 9.000 tasi mart oyi oxirigacha, yana 18.000 tasi iyungacha boʻlishi kutildi. Afgʻonistondagi AQSh qoʻshinlari soni 2003-yildan beri birinchi marta Iroqdagi qoʻshinlardan koʻp boʻldi.
Markaziy razvedka boshqarmasi general Makkristalning iltimosiga binoan, operativ guruhlarni, jumladan, SAD elita zobitlarini AQSh harbiy maxsus operatsiyalar kuchlari bilan boyitishni rejalashtirgan. Bu kombinatsiya Iroqda yaxshi ishlagan va muvaffaqiyatga erishishda katta ahamiyatga ega edi. Markaziy razvedka boshqarmasi, shuningdek, Pokistondagi Al-Qoidaga qarshi Hellfire raketa zarbalaridan foydalanish kampaniyasini kuchaytirdi. 2010-yilda amalga oshirilgan 115 ta zarbalar umumiy son nuqtayi nazaridan 2009-yilda sodir boʻlgan 50 ta dron hujumidan ikki baravar koʻp edi.
Qoʻshinlar sonining koʻpayishi maxsus kuchlar operatsiyalarini olti baravar oshirishni taʼminladi. Birgina 2010-yil sentabr oyida 700 ta havo hujumi amalga oshirilgan boʻlib, bu miqdor 2009-yilda 257 ta edi. 2010-yil iyulidan 2010-yil oktabrigacha 300 nafar Tolibon qoʻmondoni va 800 piyoda askari oʻldirilgan. 2010-yil yakuniga koʻra yana yuzlab isyonchilar yetakchilari oʻldirildi yoki qoʻlga olindi. Petreus: „Bizning tishlarimiz dushmanning boʻyinbogʻida. Endi uni qoʻyib yubormaymiz“, dedi.
Markaziy razvedka boshqarmasi urush boshida afgʻonlardan iborat Terrorizmga qarshi kurash guruhlarini (CTPT) tuzgan edi. 2010-yilga kelib bu kuchlar soni 3000 dan oshdi va „eng yaxshi afgʻon jangovar kuchlari“dan biri hisoblanardi. Firebase Lilley SADning markazlaridan biri edi. Bu boʻlinmalar nafaqat Afgʻonistondagi Tolibon va „Al-Qoida“ kuchlariga qarshi operatsiyalarda samarali boʻldi, balki Pokistonda ham oʻz amaliyotlarini kengaytirdi. Ular Obama maʼmuriyati tomonidan 2010-yil dekabr oyidagi sharhda muhokama qilingan „terrorizmga qarshi plyus“ va toʻliq „qoʻzgʻolonga qarshi“ variantlarda ham muhim omillar edi.
Marja jangi
Fevral oyi boshida Koalitsiya va afgʻon kuchlari Marja qishlogʻi yaqinidagi Tolibon qarorgohida „Moshtarak“ nomli operatsiya uchun keng koʻlamli hujum rejalarini boshladilar. Harbiy harakatlar 13-fevralda boshlangan. AQSh va Afgʻoniston rasmiylariga koʻra, bu operatsiya afgʻon kuchlari koalitsiyaga rahbarlik qilgan birinchi operatsiya boʻlgan. 2-Dengiz ekspeditsion brigadasi (AQSh) boshchiligidagi hujumda 15000 AQSh, Britaniy
Uzpedia.uz